Zariyat Suresi 47. Ayet meali: “Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz biz genişletmekteyiz.”
Bu ayet açık bir mucize içermektedir. İnsanlık tarihinde özellikle islam’ın yeryüzüne geldiği tarihlerde insanlığın dünya, gökler evren hakkındaki bilgisi son derece kısıtlı idi. Özellikle evrenle ilgili kozmolojik bilgiler son derece sığ idi. Bugün uzaydaki-gözlemlenebilen evrendeki yıldızlar kara delikler ve diğer gök cisimlerinin birbirlerinden hızla uzaklaştığı görülmektedir. Bunun anlamı ise göğün durmadan genişliyor olmasıdır. Ayette sema yani göğün genişlediğinden bahsetmektedir. Gök-sema cisimleri semanın içinde olduğuna göre gökcisimlerinin birbirinden uzaklaşması semanın genişlemesi anlamına gelmektedir. Ayrıca gökcisimleri ile beraber bunların içinde yüzdüğü sema diye işaret ettiğimiz kavramın da bizatihi genişliyor olması gayet mümkün ve gök cisimlerinin hareketleriyle ve büyük patlama teorisiyle de uyum arz etmektedir.
Böyle bir bilginin o yıllarda bırakın bilinmesini, tahmini bile pek olası değildir. Neredeyse tüm gök cisimlerinin birbirlerinden uzaklaştıkları ancak milyarlarca ışık yılı uzaklıktaki gök cisimlerini tespit edebilen uzaydaki teleskoplarlarla uzay istasyonlarıyla vesair… tespit edilebilmektedir. Fakat Kur’anda henüz yeni keşfettiğimiz bu bilgi son derece açık tereddüte mahal vermeyecek şekilde geçmektedir. İşin ilginç yanı Kur’an da bu ve benzeri pek çok ayet olduğu halde tüm insanlığa meydan okur surette kesin bilgi ilan etmekte-belirtmekte ve hiçbirisi bugün kesin bilgiyle yanlışlanamadığı gibi doğru çıkmaktadır.
Bu ve benzeri ayetler sema veya arş veya kıyamet veya yerin yaratılması çok büyük kavram ve hadiselerden bahsettiği için henüz bilmediğimiz bir ihtimal gelecekte tespit edilecek anlamları olabileceğini de akıldan çıkarmamak gerekir. Aynı sebeple insanoğlunun ancak çok kısıtlı bir parçasını anlayabileceği içerikte ayetlerin olması da muhtemeldir. Zira bahsedilen olgu ve kavramlar insanoğlunun ulaştığı-ulaşabileceği- ihata edebileceği ilmin ve kudretin çok fazla üzerindedir.